Sporym utrudnieniem w handlu z Malezją są uciążliwe procedury biurokratyczne, a także wymóg posiadania licznych zezwoleń i certyfikatów.
Chodzi m.in.. o:
- zezwolenie na import mięsa – wydawane przez Ministerstwo Rolnictwa Malezji; to niejasne i dowolnie interpretowane przepisy dotyczące importu mięsa wieprzowego
- zezwolenia na import wyrobów na bazie mleka – eksporterzy narzekają na przedłużanie procedur, żądania kolejnych, dodatkowych dokumentów, niewymienionych w publikowanych przepisach malezyjskich
- certyfikat muzułmański zgodności z zasadami islamu Halal-Malaysia – wymagany przy eksporcie i sprzedaży żywności do bezpośredniego spożycia, półproduktów oraz wyrobów i półproduktów kosmetycznych; certyfikaty Halal wydawane przez inne kraje islamskie nie są uznawane przez administrację religijną – Agencję Rozwoju Islamu w Malezji JAKIM
- świadectwo fitosanitarne – wymagane przy imporcie żywności, wyrobów kosmetycznych i półwyrobów z przeznaczeniem do ich dalszego przetworzenia
- rejestracja wyrobów farmaceutycznych i kosmetycznych – bezwzględnie wymagana; dokonuje jej malezyjskie Ministerstwo Zdrowia
- holograficzne znakowanie leków – wymagane i wprowadzone przy imporcie farmaceutyków z krajów Unii Europejskiej od 1 maja 2005 roku
- homologacja – dotyczy wyrobów przemysłowych, na które zostały już opracowane normy malezyjskie; nie są uznawane certyfikaty innych krajów, ale w niektórych przypadkach mogą przyspieszyć procedurę malezyjską; certyfikat homologacyjny wydaje Instytut Certyfikacji Malezji SIRIM, ograniczenia w dostępie do rynku usług – ograniczenia dotyczą 21 segmentów.